Przepis na zacier z ziemniaków

Co można zrobić z zacieru z surowych ziemniaków? Odpowiedź jest prosta i wszystkim znana – bimber! Bimber z definicji to wysokoprocentowy napój alkoholowy, który produkuje się w domowych warunkach. Smak i zapach bimbru to prawdziwa loteria, bo wszystko zależy od surowców, z których ów alkohol zostanie wyprodukowany. W Polsce i na świecie bimber cieszy się niesłabnącą popularnością, nie tylko ze względu na moc i sławę zdobytą przez ciekawe opowieści użytkowników, ale także przez nieskomplikowaną recepturę i niedrogie składniki. Dzisiaj zdradzimy Wam najlepszy przepis na bimber, więc koniecznie zajrzyjcie do artykułu poniżej!

Historia bimbru

Bimber został rozsławiony podczas dwóch wojen światowych i stanu wojennego. Służył bowiem wtedy jako środek płatniczy oraz niezawodny upominek. Produkowanie bimbru było o wiele tańsze niż np. wódki, oraz bardziej ekonomiczne (większa objętość alkoholu z mniejszej ilości zacieru). Jak łatwo się domyślić, bardzo szybko bimber stał się produktem zakazanym i nielegalnym. Od połowy XIX wieku zwalczano większe domowe produkcje, a w czasach II Rzeczpospolitej wprowadzono nawet monopol na produkcję spirytualiów w całym kraju. Domowe produkowanie bimbru było zakazane aż do czasów po PRL-owskich. Dzisiaj, na szczęście, nie ma już żadnych zakazów, a bimber wytwarza się m. in. ze zboża, ziemniaków, cukru, cukierków czy melasy. Zazwyczaj ma bezbarwny kolor i intensywną woń, więc nie sposób pomylić ten trunek z jakimkolwiek innym. Mówi się, że bimber uszlachetnia leżakowanie, czasem barwi się go też sokami owocowymi, jednak jedynie ze względu estetycznego. 


Najprostszy przepis na bimber

W Internecie znajdziemy setki różnych przepisów na bimber, na pewno kilka z nich uda się wyprosić od babć czy cioć – mistrzyń w produkcji domowych alkoholi. Dzisiaj zaproponujemy Wam sprawdzony przepis na łagodny bimber, który w smaku będzie przypominał wódkę. Pierwszym krokiem będzie obranie około 4 kilogramów surowych ziemniaków i pokrojenie ich w kostkę. Ziemniaki trzeba zagotować w dużym garnku, a następnie dodać saszetkę enzymu amylazy (1 gram na 1 kilogram ziemniaków) i gotujemy wszystko przez pół godziny (dobrze jest co jakiś czas zamieszać). Następnie zestawiamy garnek z ognia, dodajemy około 5 gramów glukozy i mieszamy dopóki cały proszek się nie rozpuści. Wstępnie zacier jest gotowy, teraz trzeba przelać go do butli, która posłuży nam za fermentator. Ważne, by naczynie miało podziałkę i objętość co najmniej 30 litrów. Do zacieru dolewamy zimnej wody (25 litrów) i saszetkę z węglem aktywnym, dzięki czemu trunek będzie się oczyszczał z ubocznych substancji wytworzonych podczas procesu fermentacji. Dzięki węglowi trunek będzie delikatniejszy w smaku. Trzecim krokiem jest dodanie do zacieru drożdży gorzelniczych, które świetnie uporają się z zacierem ziemniaczanym. Pamiętaj, że temperatura trunku powinna mieć ok. 22 stopni C podczas dodawania drożdży. Po 7 dniach od ich dodania proces fermentacyjny się zakończy (przy temperaturze ok. 20 stopni Celsjusza, przy niższej może trwać nawet dwa razy dłużej). Po procesie fermentacji czeka nas przedostatni krok - klarowanie trunku. Jest to prosta czynność, wystarczy użyć łatwodostępnych w sklepach branżowych środków klarujących i zastosować się do podanych instrukcji. Ostatnim krokiem jest destylacja. Do alkoholu tego typu dobrze jest dobrać wysoki destylator, np. 85%. Oczywiście po destylacji proponujemy rozcieńczyć cały roztwór dobrą przefiltrowaną wodą, żeby moc alkoholu spadła do ok. 45-50%. Rozcieńczony płyn zostawiamy w szczelnie zamkniętym naczyniu na około miesiąc, po czym można poprzelewać alkohol do butelek i cieszyć się z łagodnego smaku wódki własnej produkcji. Nadal może posłużyć za prezent!