Koszyk
Pierwsze dowody na proces destylacji pochodzą już od greckich alchemików. Pracowali w Aleksandrii w I wieku naszej ery. W czwartym wieku przed naszą erą Arystoteles zasugerował możliwość destylacji spirytusowej. Pisał o tym, że woda morska może być używana tylko po procesie destylacji. Wino oraz inne ciecze. Tajniki takiej destylacji były znane prawdopodobnie już dwa tysiące lat przed naszą erą. Naukowcy spierają się, czy pierwsze procesy destylacji miały miejsce w Chinach, Egipcie, czy nawet w Mezopotamii. Istnieją zgodni co do tego, że proces destylacji służył celom leczniczym. Wykorzystywany do produkcji balsamów, esencji i perfum. Rok 1800 przed naszą erą w Mezopotamii, perfumeria króla Zimrilima stosowała taką metodę na szeroką skalę. Produkowali miesięcznie setki litrów balsamów, esencji i kadzideł z cedru, cyprysu, imbiru i mirry. Używane były do balsamowania zmarłych. W obrządkach duchowych, leczniczych i kosmetycznych również odgrywały swoją rolę. Lekarz grecki Pedanios w pierwszym wieku wspomniał, że istnieją procesy destylacji. Zaraz po tym, jak zauważył kondensację pary wodnej na pokrywie zbiornika. W zbiorniku była ogrzewana rtęć. Historycy datują wynalezienie na około 200 – 300 rok przez Marię Żydówkę, legendarną alchemiczkę. Uważają również, że był to Zosimosa z Panapolis, czyli egipski alchemik. Wynalazł wiele rodzajów aparatury i skraplaczy. Istnieją historycy, którzy uważają, że skraplanie jest to dzieło arabskich alchemików. Starali się wtedy uzyskać wysublimowanie esencji perfum lub przekształcić ołów w złoto.
Większość cywilizacji na świecie już na początku istnienia opracowały pewien rodzaj napoju alkoholowego. W przypadku Chińczyków destylacja alkoholu znana była już w 800 roku przed Chrystusem z ryżu. Służył wtedy nie tylko jako główny element dania, ale i do wytwarzania przepysznych trunków. Produkcję wyrobów spirytusowych odnotowano już na terenie Wielkiej Brytanii jeszcze przed wielkimi podbojami rzymskimi. Działo się to w pierwszym wieku przed naszą erą. Na terenie Portugalii, Hiszpanii, Francji i innej części Zachodniej Europy. Produkowano tam wyroby alkoholowe w dużych ilościach. Ograniczonych do ósmego stulecia, kiedy to produkcja wzrosła po kontakcie lokalnych ludów z Arabami. Destylacja z parą wodną do otrzymania alkoholu przypisuje się Ibin Yasidowi. Odkrycie to działo się najprawdopodobniej w dziesiątym wieku. Określało się go jako eliksir leczenia. Pierwszy spirytus destylowany wytworzono z owoców cukrowych takich jak winogron, czy miód. Wielka zmiana przyszła już w XI wieku, kiedy wynaleziono spiralną rurę do chłodzenia. Podczas inwazji tureckiej na Europę w XIV i XV wieku. Najeźdźcy zostawili po sobie ślady swojej tradycji, kultury, czy zwyczajów. Pośród zwyczajów, które się tam znajdowały była destylacja. Taki proces destylacji stał się później bardzo popularny na całym świecie wśród chrześcijan. Zwiększyła się skuteczność produkcji alkoholu i nazywany był aqua vitae. Z języka francuskiego oznaczało wodę życia. Wyroby wykorzystywano najczęściej jako środki medyczne. Zaobserwowano, że moc spirytusu wywołuje uczucie relaksu i dobrego samopoczucia. Używanie napojów spirytusowych stało się normą podczas spotkań towarzyskich. Doprowadziło to do wynalezienia różnych odmian alkoholu, jakimi są: wino, piwo, miód pitny, bimber, nalewki, czy brandy.