Koszyk
Jeśli chodzi o starożytnych Persów, to najważniejsze osoby obradowały w całkiem nietypowy sposób. Głownie spotykali się na spotkaniach towarzyskich, gdzie chętnie spożywali wino, aż do samego rana lub do momentu kiedy każdy z nich nie padnie. W takich momentach najczęściej omawiano sprawy państwowe. Ciężko jednak pod wpływem upojenia zapamiętać pewne rzeczy, dlatego skrybowie nie pili i wszystko, co najważniejsze zapisywali. Na drugi dzień spotykali się i odczytywali to co było omówione poprzedniego dnia. Jeśli coś jednak nie było doprecyzowane, omawiali i proponowali nowe pomysły. Persja to kraj, w którym wypłacano wynagrodzenie w postaci wina. Rodzące kobiety otrzymywały również podarunki winne, aby w ten sposób zachęcić je do prokreacji. Jeśli chodzi o Sumerów, czyli mieszkańców południowej Mezopotamii, w III tysiącleciu p.n.e. znali kilka określeń piwa i jego gatunków. Zadziwiający jest fakt, że piwem tam zajmowały się głównie kobiety. Sumeryjskie piwo miało słodki posmak, wtedy jeszcze chmiel nie był stosowany, dopiero w średniowieczu zaczęto go wykorzystywać. Piwem płacono głównie robotnikom pracującym w świątyni, ale przysługiwał również niewolnicom i brankom wojennym. Sumerowie spożywali również wino, a upijanie się w ich kulturze było jak najbardziej akceptowane.
Podczas budowania piramid, robotnicy mieli swój podstawowy posiłek, którym był bochenek chleba oraz dwa dzbany piwa, który miał około 5 litrów. Wino tam pojawiło się już we wczesnym Egipcie, czyli podczas Pierwszej Dynastii w latach 3100-2890 p.n.e. Z tego też okresu pochodzą winogrona znalezione w wykopaliskach. Na pałacach można było znaleźć malowidła winobrania i wytwarzania wina, stąd też było wiadomo, że wino nalewano do wielkich amfor. Około 400 lat przed Chrystusem produkcja wina osiągnęła poziom bardzo wysoki. Na amforach znajdowały się już oznaczenia wskazujące na rok winobrania, a także nazwisko producenta. Najczęściej było popijane w tych wyższych sferach, ale pito je zarówno na przyjęciach jak i z okazji świąt religijnych. Wino było wykorzystywane do celów medycznych, religijnych, ale głównie dla rozrywki. Mówi się, że łodziami przewożono wina w drewnianych beczkach z jednego miasta do drugiego, a nawet do potężnej Persji.
Grecy najczęściej spożywali wino z wodą z mieszaniną 1:1 i nazywana była mocnym winem. Picie nierozcieńczonego uchodziło za przejaw barbarzyństwa. Niektóre źródła mówią, że cywilizacja grecka nie rozwinęłaby się, gdyby nie uczty arystokratów, na których poruszano ważne tematy państwowe i popijano dużą ilością wina. Biesiady najczęściej kończyły się pijacką procesją ku czci Dionizosa. Egipt dawniej stanowił jako centrum handlowe Morza Śródziemnego, który zaowocował powstaniem ekonomii. Po wybuchy wulkanu związki partnerskie z Egiptem zostały zapomniane, dlatego produkcja wina dotarła do Grecji nieco później. Na obszarze Morza Śródziemnego popularne wina były takie jak Chios i starożytne Bordeaux. Wielką sławą cieszyły się wina z Tasos, Lesbos i Rodos. Greckie starożytne napoje znacznie różniły się od dzisiejszych win.
Historia głosi, że dawno temu, między uczniami Proroka doszło do bójki, którzy pod wpływem alkoholu wszczęli bójkę. Mahomet zapytany przez Allaha, co powinni zrobić w tej sytuacji, usłyszał odpowiedź, że człowiek powinien unikać wina oraz hazardu. Po tym wydarzeniu zakaz spożywania został zapisany w świętej księdze Koranu a za złamanie zakazu, groziło 40 batów. Ciekawym faktem jest to, że muzułmanie wynaleźli proces destylacji alkoholu w VIII wieku n.e. Mocny alkohol wykorzystywano również jako lekarstwo, a dopiero w XV wieku zaczęto używać w celach konsumpcyjnych.
Regulamin Rogal Navy nakazywał Brytyjczykom od XVIII wieku podawać marynarzom grog, czyli zmieszany rum, wodę i sok z limonek. Witamina C z limonek zapobiegała szkorbutowi. W przypadku francuskiej floty marynarze pili najpierw piwo, a następnie wino. Do czasów kiedy picie herbaty i kawy stało się równie popularne picie alkoholu, stanowiło jako pewny sposób, by nie zarazić się bakterią lub pasożytami. Alkohol miał również wpływ na wybuch wojny o niepodległość Ameryki. W tych czasach pędzili rum z melasy sprowadzanej z francuskich Karaibów. Była zdecydowanie tańsza niż z wysp, którymi władali Brytyjczycy. W pewnym momencie Londyn wprowadził cła na francuską melasę, na początku to zignorowano, ale później doprowadziło to do buntu. Brytyjczycy zaczęli dopominać się o amerykańskich kolonistów i o dostęp do tańszych trunków. Niestety pod koniec XVIII wieku USA wprowadziły akcyzę na prywatnie pędzony alkohol i wtedy zaczęły się zamieszki. Prohibicja zakończyła się klapą, co przyczyniło się do wzrostu przestępczości i mafii, która zaczęła kontrolować nielegalny handel alkoholem. Podzieliło to na Amerykanów „suchych” i „mokrych”. W 1919 roku w Finlandii do sprzedaży został dopuszczony alkohol wyłącznie w celach leczniczych, naukowych i technicznych. W 1982 roku zakazano w Polsce spożywania alkoholu i zakupu przed 13. Zmniejszono tym samym liczbę sklepów monopolowych. Polacy nie poddawali się i znaleźli wiele skutecznych sposobów i ominęli obowiązujące zakazy. Rozwinęło się wtedy bimbrownictwo oraz wyrób innych alkoholi wysokoprocentowych.