Koszyk
Produkt, który powstał z destylacji fermentowanych węglowodorów (np. skrobi i cukru), jest mieszaniną wody i etanolu, nazywaną alkoholem/etanolem/spirytusem. Powinien zostać jak najdokładniej oczyszczony, a wspomniana na wstępie destylacja frakcyjna (rektyfikacja), pozwala skoncentrować go wagowo do 95,6%. Mieszanka tej ilości etanolu z 4,4% wody nie może zostać już bardziej oczyszczona metodą tradycyjnej destylacji. Dzięki różnym sposobom odwadniania takiej mieszaniny możemy jednak uzyskać zawartość etanolu wyższą niż 95.6%.
Po destylacji/rektyfikacji możemy poddać etanol 95,6% dodatkowemu oczyszczeniu przez „suszenie” go wapniem (tlenek wapnia) lub innym materiałem higroskopijnym, np. solą kamienną. Po dodaniu tlenku wapnia do mieszaniny etanolu i wody powstanie wodorotlenek wapnia, który da się oddzielić od znacznie czyściejszego już etanolu już etanolu. Jeżeli z kolei używamy silnie higroskopijnego środka, takiego jak np. sól kamienna, do mieszaniny etanolu i wody, sól pochłonie część wody, pozostawiając stopniowo coraz mniej uwodniony etanol.
Opisana metoda nie nadaje się absolutnie do oczyszczania etanolu do użytku spożywczego. Do mieszaniny etanolu i wody dodajemy odrobinę benzenu, a po destylacji uzyskujemy czysty, bezwodny etanol ze znikomą ilością benzenu. Benzen jako taki jest jednak trucizną i znajduje zastosowanie przy produkcji etanolu dla celów przemysłowych, a nie spożywczych.
Kolejnym sposobem uzyskania wyższego stężenia etanolu w mieszaninie woda-metanol jest zastosowanie „sita” molekularnego, którego zadaniem będzie oddzielanie wody od etanolu. Takim sztucznie celowo wyprodukowanym sitem może być substancja z grupy zeolitów, czyli minerałów glinokrzemianowych. Oczywiście można użyć bardziej dostępnych materiałów, takich jak np. mąka kukurydziana, słoma lub trociny z wybranego drewna. Z oczywistych względów materiały te możemy zastosować wyłącznie jednorazowo, podczas gdy wybrane zeolity można „odnawiać”. Etanol wyprodukowany w ten sposób nie ma niebezpiecznych pozostałości benzenu i dodaje się go nawet do win typu porto i sherry.
Inną metodą oddzielania wody od etanolu może być zastosowanie specjalnych membrany które – nie działając na zasadzie równowagi para-ciecz (destylacja) - są w stanie odseparować te dwie ciecze (lub mieszaninę dwóch par). Po destylacji spirytusu stosuje się albo membranę oddzielająca pary lub ciecze. Powstaje wówczas doskonały etanol bezwodny bez jakichkolwiek skażeń. Podciśnienie (próżnia)
Przy zastosowaniu ciśnień niższych niż atmosferyczne mieszanina etanol-woda wzbogaci się w etanol wprost proporcjonalnie do podciśnienia. Przy ciśnieniu mniejszym od 70 torów (~9,3 Pa; ~0,09 atm) możliwa staje się destylacja próżniowa, w wyniku której otrzymujemy bezwodny etanol. Jest to jednak bardzo kosztowna metoda pozyskiwania etanolu. Ponadto etanol bezwodny ma silne właściwości higroskopijne, czyli pochłania wodę z otoczenia i dlaczego należy przechowywać go w szczelnie zamkniętych naczyniach. W naczyniu otwartym pochłonie tyle wody z otoczenia, że stanie się znowu mieszaniną o proporcji 95,6% etanolu i 4,4% wody.